Кæд дæ бон цæуы, уæд де 'ууæнк макуы ма бафтау дæ усыл: 

Ус фæливаг у, дæ уарзт дын уайтагъд бахынцдзæни цъусыл, 

Райгæ, худгæбылæй сисдзæн уардисæр æндæрмæ 'нкъусын. 

Фæлæ ма йын зæгъ дæ сусæг, никуы дæр хъæуы йæм хъусын. 

Арф йæ зæрдæйы ныххаудис Автандил Фатманæн уадид. 

Басыгъд, баруадис йæхимид, уарзты пиллон арты тади. 

Уарзт, хуыснæггагау, æмбæхста, фæлæ ницы дзы нæ уади, 

«Цæй, куыд бакæнон? — йæ рустыл усæн судзгæ цæссыг калди. — 

Дзурон ын, — уæд та фæхъыг и, туг мæ сыгъд сæрыл куы 'руара! 

Мацы ма зæгъон, — йæ сагъæс зæрдæ сусæджы куыд дара? 

Цæй, цы уа, уый уæд, — хъысмæт мæ мауал хъизæмарæй мара! 

Лæг куынæ зæгъа йæ ристæ, — хос ын хосгæнæг куыд ара?!»