Иу мæгуыр усæн уыди чызг Машæ. Чызг иу райсом рацыд донмæ. Уынгмæ куыддæр рахæццæ, афтæ сæ тæккæ дуармæ зæххы цыдæр ауыдта бызгъуырты тыхтæй. Машæ йæ ведратæ æрæвæрдта æмæ систа тыхтон, цы дзы ис, зæгъгæ. Бызгъуыртæ халын куы райдыдта, уæд сæ хуылфы цæйдæр хъæр ссыди: «Уа! Уа! Уа!» Машæ йæм ныккаст æмæ федта, уый кæй уыд хæрз гыццыл сырхдзæсгом сывæллон. Йæ хъæлæсыдзаг хъæр кодта: «Уа! Уа!» Машæ йæ йæ хъæбысмæ систа, сæхимæ йæ æрбахаста æмæ йын уидыгæй æхсыр дарын райдыдта. 

Мад æм фæдзырдта: 

— Уый та цы æрбахастай? 

— Сывæллон, нæ дуармæ йæ ссардтон, — загъта Машæ. 

Мад ын загъта: 

— Æмæ мах нæхæдæг æнæуи дæр мæгуыр куы стæм, уæд ма уыцы сывæллоны та цæмæй хæсдзыстæм; æз хицаумæ ацæудзынæн, æмæ йæ айсæнт сæхимæ. 

Машæ скуыдта æмæ дын афтæ: 

— Мамæ, уадз æй нæхимæ, уый бирæ нæ хæрдзæн. Æркæс-ма йæм, йæ къухтæ æмæ йе ’нгуылдзтæ куыд сырх æмæ æнцъылдтæ сты. 

Мад бакасти сывæллонмæ æмæ йын фæтæригъæд кодта. Сразы ис сывæллоны сæхимæ ныууадзыныл. Машæ йын хæринаг дардта, зылди йæм, батыхта-иу æй, зарджытæ-иу ын кодта фынæй кæнгæйæ.